《书磨崖碑后用山谷诗韵》拼音版

清代杨季鸾

shūbēihòuyòngshānshīyùn--yángluán

xuánxiàyínghuíxíngréntǐngxúncánbēiqiáosōngdòngzhéyǎngàilǎoliǔfēngdòngréngchuí

xúnshíqiáokòufànshìshāànxúnérxiāoshuǐzhīběixiāngliú西jiānmànlángsuǒ

xiǎochénsòngzhàowànbǐngzhōngshuínéngwèijuānshūshídòuhènshíyántàishī

shuāngxuányuèshìlínhuīdāngshíshàngyǒunǎi齿chǐyōuwēi

qìnggōngqiánzizhífèishānfěngláishīyángzhétànfǎnxiǎnshèngxuānáng

zhǎngshānlíngwén使shǐshùnyānyúnsuílínliúzhízhúrěn怀huáigèngwèiqiánxiánbēi

杨季鸾简介

唐代·杨季鸾的简介

湖南宁远人,字紫卿。年十二,以《春草诗》得名。为魏源、陶澍等所推重。咸丰元年举孝廉方正,官翰林院待诏。归后侨寓零陵,主讲濂溪书院。有《春星阁诗钞》。

...〔 ► 杨季鸾的诗(12篇)